آیت الله بهجت:
کسیکه بداند هر که خدا را یاد کند،
خدا همنشین اوست؛
احتیاج به هیچ وعظی ندارد.
عکس - دست خط آیت الله بهجت
خوش و بش مؤمن در جمع و تفکر در تنهایی
خدای متعال دوست می دارد مردمی را که وقتی در جمع دیگران می نشینند عبوس نمی کنند، بلکه با مردم خوش و بش می کنند، شوخی می کنند، به اصطلاحِ دیگر “ادخال سرور” در قلب مؤمنین می کنند.
می دانیم که بعضی از مؤمنینِ معمولی ما جزء آدابشان این است که کأنه یک نوع تکبری بر همه مردم دارند که ما مؤمن هستیم و چنان، به اینکه همیشه عبوس کنند، چهره شان را بگیرند، به مردم بی اعتنایی کنند، یعنی همه شما اهل جهنم هستید، همه شما مورد خشم خدا هستید و مورد خشم من؛ در صورتی که این برخلاف دستور اسلام است…
[در روایت است که] خدا دوست دارد مؤمنی را که وقتی در میان جمع است، برای اینکه دیگران را مسرور کند سخنان خوشحال کننده می گوید ولی وقتی که تنها می ماند به فکر و اندیشه فرو می رود … و عبرتها به نظرش می آید.
استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج10، ص39
عبوس کردن: چهره در هم کشیدن (لغت نامه دهخدا)
حضرت بهاءالدینی قدس سره
به تسبیح و ذکر و ورد گول نخورید.
ممکن است چیزی عادت انسان شود وقتی عادت شد ترک آن وحشت آور است و منشا اثر هم نیست .
انسان گاهی مثل ضبط صوت می شود. می گوید و می خواند و هیچ حالی او نیست. لذا چیزی عاید خود او نمی شود.
روزی امام صادق علیه السلام بر جمعی گذشتند که حلقه ذکر تشکیل داده بودند به آنها فرمود:
ذکر؛ اوراد زبانی نیست. ذکر، خدا را متذکر بودن و در برابر معصیت و گناه حالت وقایه و خود نگهداری داشتن است.
رمز موفقیت
یكی از رمزهای موفقیت من این است كه اساتید خود را دعا كنیم سعی كنید نام اهل بیت علیهم السلام را با عظمت ببرید.
زیرا آن بزرگواران در اصل اساتید ما هستند و همه علوم به آنها ختم می شود.
لذا با احترام نام ببرید؛
مثلا بگویید امیرمؤمنان علی ابن ابیطالب علیه السلام
یا فاطمه زهرا سلام الله علیها …
فرمایشات آیت الله مجتهدی تهرانی
در بعضى شب هاى جمعه كه در نجف بودم توفيقى بود كه به كربلا مى رفتم
و از آنجا كه دعا زير گنبد امام حسين عليه السلام مستجاب است ،
از استادم پرسيدم : چه دعا و درخواستى از خدا در آنجا داشته باشم ؟
ايشان فرمودند: دعا كن هر چه مفيد نيست ، علاقه اش از دل تو بيرون رود.
بسيارند كسانى كه علاقمند به مطالعه يا كارى هستند كه علم يا كار بى فايده است .
در دعا نيز مى خوانيم : ((اعوذ بك مِن عِلم لاينفع )) خداوندا! از علم بدون منفعت به تو پناه مى برم .
حاج آقای قرائتی
