مدرسه علمیه صدیقه طاهره انبار الوم

 آن عالم عاملی كه اسلام را در میان مردم پیاده می‌كند، نسبت به مقام پیامبران یك درجه فاصله دارد. این‌قدر درجه‌اش بالاست. بله، باباجان من!

بسم الله الرحمن الرحیم

مطالبی که درباره گام نهادن در راه تحصیل علم و فضائل علمای اسلام، به ما آموخته اند، آنقدر بلند و با عظمت است که هر طلبه ای با شنیدن آنها به وجد می آید و آرزو می کند و برای تلاش در این مسیر صعب، انرژی می گیرد. قطعا برای بهره مندی از این برکات و فضائل، شرایطی لازم است.

در این نوشتار، از بیانات استاد بزرگ و عارف واصل، «مرحوم آیت الله حق شناس» درسهایی در این باره فرا می گیریم، هم ارزش تحصیل و هم شرایطی چون قصد قربت، قصد زنده دین اسلام، علمی که موجب نفع مردم و پیاده کردن اسلام در شخص و در جامعه شود و… و در نوشتار بعدی نکات بیشتری را از زبان استاد می خوانیم.

ارزش تحصیل علم برای زندن کردن دین

استاد حق شناس می فرماید:

«قال رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم: «مَنْ جَاءَهُ الْمَوْتُ وَ هُوَ یَطْلُبُ‏ الْعِلْمَ‏ لِیُحْیِیَ‏ بِهِ الْإِسْلَامَ كَانَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْأَنْبِیَاءِ دَرَجَةٌ وَاحِدَةٌ فِی الْجَنَّةِ» (1)

هر كس به قصد زنده کردن دین اسلام تحصیل علم كند، در بهشت بین او و بین انبیاء یك درجه فاصله است.

حضرت فرمودند: «عُلَمَاءُ أُمَّتِی‏ كَأَنْبِیَاءِ بَنِی‏ إِسْرَائِیلَ‏» (2) یعنی علمای امت من مانند أنبیاء بنی اسرائیل‌اند.

البته روایت دیگری هم هست ‌كه‌ «علماء امتى‏ أفضل‏ من‏ انبیاء بنی‏ إسرائیل» (3) اما این روایت درباره‌ی ائمه معصومین (علیهم السلام) است، زیرا اگر این روایت دوم درباره‌ی علماء باشد؛ تفضیل غیرمعصوم برمعصوم لازم می‌آید که آن ‌هم غلط است.

«الْعَالِمُ یُنْتَفَعُ بِعِلْمِهِ خَیْرٌ وَ أَفْضَلُ مِنْ‏ عِبَادَةِ سَبْعِینَ‏ أَلْفَ‏ عَابِدٍ» (4)

عالمی كه با علمش به دیگران انتفاع بدهد و علمش را در دسترس مردم بگذارد، این عمل او از عبادت هفتاد هزار عابد  افضل و برتر است.» (5)

اشاره‌ای بود به موقعیت شما طلبه ها

ادامه »

امام باقر علیه السلام :
«إِنَّما یُداقُّ اللّهُ الْعِبادَ فِى الْحِسابِ یَوْمَ الْقِیمَةِ عَلى قَدْرِ ما آتاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ فِى الدُّنْیا.»:
خداوند در روز قیامت در حساب بندگانش، به اندازه عقلى که در دنیا به آنها داده است، دقّت و باریک بینى مى کند.

خلاصه ای از زندگی  پر برکت حضرت امام محمد باقر ( ع )
نام مبارک امام پنجم محمد بود . لقب آن حضرت باقر يا باقرالعلوم است ،بدين جهت که : دريای دانش را شکافت و اسرار علوم را آشکارا ساخت . القاب ديگری مانند شاکر و صابر و هادی نيز برای آن حضرت ذکر کرده اند که هريک باز گوينده صفتی از صفات آن امام بزرگوار بوده است .
کنيه امام ” ابوجعفر ” بود . مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی ( ع ) است . بنابراين نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اکبر حضرت امام حسن ( ع ) و از سوی پدر به امام حسين ( ع ) می رسيد . پدرش حضرت سيدالساجدين ، امام زين العابدين ، علی بن الحسين ( ع ) است .

تولد حضرت باقر ( ع ) در روز جمعه سوم ماه صفر سال 57هجری در مدينه اتفاق افتاد . در واقعه جانگداز کربلا همراه پدر و در کنار جدش حضرت سيد الشهداء کودکی بود که به چهارمين بهار زندگيش نزديک می شد .

دوران امامت امام محمد باقر ( ع ) از سال 95هجری که سال درگذشت امام زين العابدين ( ع ) است آغاز شد و تا سال 114ه . يعنی مدت 19سال و چند ماه ادامه داشته است .

ادامه »

شهيد مهدي زين الدين: در زمان غيبت به کسي منتظر مي گويند که منتظر شهادت باشد

شهدا ستاره اند ، با آنها می شود راه را پیدا کرد !

آن روزها دروازه ای برای شهادت داشتیم..اما امروز معبری تنگ……

هنوز هم برای شهادت فرصت هست دل را باید صاف کرد. (مقام معظم رهبری)

چه زیباست شاپرک ذهن را به پرواز در آوردن و با صدای بلند فریاد زدن که بگوییم

ای شهید عزیز و بزرگوار ؛ همیشه در دل های ما جاودان هستی…

سخنان كوتاه زیبا و دلنشین حاج حسین یكتا با بچه های سایبری و توصیه های بسیار جالب وی به بسیجیان و رزمندگان سایبری :

“رزمنده ای كه در فضای سایبر میجنگی !

برای فشردن كلید های كامپیوتر وضو بگیر و با نیت قربت الی الله مطلب بنویس .

بدون كه تو مصداق و ما رمیت اذ رمیت … هستی .

شما در شبهای تاریك جبهه سایبری از میدان مین گناه عبور می كنید.

مراقب باشید، به شهدا تمسك كنید بصیرتتون را بالا ببرید كه تركش نخورید.

رابطه خودتونو با خدا زیاد كنید.

با اهل بیت یكی بشید و در این راه گوش به فرمان انها باشید.”

نمونه هایی از امر به معروف صحیح

یکی از بزرگترین و با اهمیت ترین دستورات اجتماعی دین مبین اسلام “امر به معروف و نهی از منکر می باشد” که آثار بسیار سودمندی دارد و خداوند متعال به خاطر نقش سازنده آن در زندگی انسان ها ثواب زیادی هم برای آن در نظر گرفته است .

اما ما را چه می شود که اینقدر نسبت به این موضوع بی تفاوتیم؟

بسیاری از ما می دانیم که این امر چقدر اهمیت دارد و اطلاعات زیادی در مورد آن داریم و روایات زیادی  در این مورد شنیده ایم  اما به بهانه های مختلف مثل اینکه چه فایده؟ ما که شرایطش را نداریم،از کجا معلوم تأثیر داشته باشد.

در پاسخ باید گفت ما مأمور به وظیفه‌ایم  نه مأمور به نتیجه به ما دستوری داده شده که باید انجام شود اگر ما این کار را نکنیم زشتی‌های دیگران دامن ما را هم خواهد گرفت. چون ما اشتباهات را دیدیم و سکوت کردیم و این سکوت گویی تأییدی است بر آن چه ناشایست بوده است. و باید بدانیم که امر به معروف فوت و فنی دار که باید آموخت تا درد بی تفاوتی‌ها درمان شود. که اگر خوب در این زمینه فکر کنیم و مغزمان را بکار بیندازیم می‌توانیم برای آن چه در ذهن داریم ایده دهیم و پیاده کنیم و رضایت پروردگارا  بدست بیاوریم .

بی توجهی عموم جامعه به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر

اگر همه مردم جامعه نسبت به این وظیفه شرعی عمل نمایند قریب به اتفاق مواردی که نیاز به امر به معروف یا نهی از منکر دارد با همان تذکر زبانی برطرف می‌شود ولی مشکل اینجا است که مردم نسبت به این فریضه دینی احساس وظیفه نمی‌نمایند .

مثال : امروزه اگر مردم ببینند خانمی بر ترک موتور سوار شده و احتمالاً چادر و یا مانتوی وی در بین پره‌های چرخ گیر می‌کند هر کسی به نحوی اینم ساله را تذکر می‌دهد تا بالاخره اینم ساله را اصلاح کند حال اگر همین روحیه در گناهان رایج جامعه نیز توسط مردم پی گرفته می‌شد و هر کس که با منکری مواجه می‌شد با همان زبان ساده و بدون مشکل آفرینی تذکر می‌داد با طیب خاطر می‌توان اذعان نمود که بالاخره فرد خطا کار مجبور می‌شد خودش را اصلاح کند .

ادامه »

ماجرای ازدواج حضرت علی و حضرت فاطمه از زبان امام رضا علیهم السلام

پرده‌ی اول؛ علی، دل من

تصمیم به ازدواج گرفته بودم ولی جرأت نمی‌کردم این مطلب را به سرورم بگویم، اما شب و روز در فکر آینده‌ی خود بودم، تا اینکه یک روز که پیش حبیبم بودم به من گفت: علی جان! با ازدواج چطوری؟ من که سرم پایین بود، زیر چشمی می‌دیدم که پیامبر چه لذت پدرانه‌ای می‌برند از اینکه به دامادی من فکر می کند. با خجالت، آهسته گفتم: رسول خدا خود داناتر است.  اما دلم عین سیر و سرکه می‌جوشید، نگران بودم. آخر من دلم را به ناز دلبری باخته بود و می‌ترسیدم که حضرت کسی دیگری را به من پیشنهاد دهد. در قبیله ما، قریش، دختر کم نبود، اما آنکه دل مرا برده بود از آنان نبود. نگران بودم.

پرده‌ی دوم؛ باز هم علی، خبر آمد خبری در راه است

نفهمیدم چه شده بود که گفتند حبیبت با تو کار دارد.  او جان من بود که تا ندایش به گوش می‌رسید لبیک من به سوی او پرّان می‌شد. اما اینبار دلم کمی می‌لرزید انگار چیزی فهمیده بود. خودم را به خانه امّ‌سلمه رساندم ، تا چشم پیامبر به من افتاد از جا کنده شده و دستهایش را گشود به سوی من آمد. من که بهتم برده بود. چقدر پیامبر خوشحال بود! چشمانش برق می زد و چنان می‌خندید که دندانهای نازش پیدا بود، و من همچنان بهت زده بودم که گفت: علی جانم! مژده بده! مژده! . گفتم سرورم خیر است انشاالله، اول بگویید چه شده! همچنانکه مرا به سینه‌ی خود فشار می‌داد و می‌خندید گفت: خدا ازدواج تو را که فکر مرا مشغول کرده بود خود به عهده گرفت.

مرا می‌گویی! پاهایم سست شد! پر از شور و تشویش. دیگر صبر نداشتم. ماجرا چیست؟ من بی دلم.

ادامه »