خانه های بدون حیا
اما مشکلی این نوع آپارتمان سازی ها چیست؟
قریب به 15سال پیش آشپزخانه های اپن و باز در منازل به مدد صداوسیمای مردمی ما راه باز کرد خانه هایی که حتی بزرگ بودند اما آشپزخانه ها بدون در و دیوار نشان داده می شدند و دوربین با افتخار روی آن مانور می داد. به تدریج حریم امن پخت و پز خانه مانند پرده سینما جلوی چشم مهمانان در سالن پذیرایی شکسته شد و خواه ناخواه حیا را در خانه و محیط خانواده کمرنگ کرد حتی مسئولان شهرسازی و مسکن خانه هایی بسیار کوچک با شرایط غیراسلامی ساخته و تحویل می دادند و ادغام دستشویی و حمام در خیلی از آپارتمان های که مشکل کمبود جا هم نداشتن به بهانه کم کردن هزینه ها عادی شد. هزینه هایی که هرچند یکی دو میلیون بیشتر می شد اما به بهای کم کردن حیا در خانه ها نبود؛ متاسفانه برخی خانه ها معماری شان به شکلی است که از همان درب ورودی تمام محوطه اندرونی خانه قابل مشاهده است و هیچ جای امنی برای دور ماندن از نگاه نامحرم در آن نیست.
اما باز هم این همه ماجرا نیست. حجت الاسلام خاموشی رییس سازمان تبلیغات اسلامی دراین باره به نکته جالبی اشاره می کند و می گوید: « خارج کردن و حذف حیاط از منازل باعث شد تا مردم با نگاهی حسرت آمیز به مبلمان شهری و پارک ها نگاه کنند و این نیاز طبیعی روحی روانی را که قبلا خانه های حیاط دار برای اهالی خانه تامین می کرد، حالا پارک ها و فضاهای سبز شهری جبران می کنند. اینجاست که با یک اتفاق جدید روبرو می شویم و آن رفتارهای ناهمگون و نامناسب به صورت خانوادگی در محیط پارک است. خانواده ها با لباس های راحت در پارک استراحت می کنند و می خوابند و معاشرت دارند؛ درحالی که قبلا همین نیاز در حیاط خانه و حریم امن آن برای خانواده و محارم تامین می شد نه انظار عمومی.»
متاسفانه سبک معماری و ساخت وساز شهری باعث شده تا این حریم ها از خانواده گرفته شود . مشکاتی فر رییس انجمن اسلامی بازی آبادان نیز یکی دیگر از منتقدان این نگاه معماری بدون پیوست فرهنگی شهرسازی است و می گوید: « خانه ای ساختم و در طراحی آن سعی کردم حریم خانواده ام را حفظ کنم تا اگر مهمان و غریبه ای به منزل آمد برای خانواده سخت نباشد و نیازی به تردد آنها جلوی مهمانان نداشته باشند، اما با کمال تعجب شهرداری نقشه ساختمان را تایید نکرد و اصرار داشت که باید درهای اتاق ها به سمت سالن باز شود و… » او با اعتراض به این نوع نگاه سکولار و غیر اسلامی معتقد است: « شهرداری ها با عدم پیوست فرهنگی و مقوله سبک زندگی اسلامی در حیازدایی خانواده نقش بسیار مهمی دارند.»
در مقوله شهرسازی و سبک زندگی اسلامی گفتنی ها زیاد است و باید هم به آن پرداخت و از دیدگاه های مختلف استفاده کرد؛ چراکه نهاد خانه و خانواده هسته اصلی ومهم جامعه هستند و اگر در این نهاد مهم، اصولی چون حیا رعایت نشود نمی توان در جامعه انتظار پیاده شده چنین اصل مهم دینی در اجتماع بود. رعایت عناصر فرهنگی اقتصادی و حتی جغرافیای در ساخت و سازها اهمیت دارد و تکمیل کننده سبک زندگی اسلامی ایرانی است که متاسفان هاین روزها کمتر وقعی به آن داده می شود.
چه خوب است مانند خورد وخورا ک که مدام در رسانه ها از آن گفته می شود این مسئله را هم گوشزد کرد و در ساختمان سازی ها با توجه به سبک زندگی ایرانی اسلامی پیش برویم و با مدیریتی آگاه و مطلع این روند اجرایی شود تا به جامعه نیز تسری یابد.
صفحات: 1· 2
