مدرسه علمیه صدیقه طاهره انبار الوم

شانس یکی از عوامل خیالی پیروزی

شانس، یک واژه فرانسوی و مرادف بخت، اقبال و طالع است.
از دیرباز، این پندار خرافی در وجود داشته است که چیزی به نام شانس یا بخت، خوش بختی ها و بدبختی ها را پدید می آورد و رخدادهای ناگوار یا خوشایند را شکل می دهد. شگفت این است که مفهوم سعادت و شقاوت در فارسی نیز با پسوند بخت به کار می رود: خوش بخت و بدبخت، و بخت باز کردن و بستن بخت، دو اصطلاح رایج در عرف عوام گشته است. ترکیب هایی چون تیره بخت، بخت برگشته، سیاه بخت، شوربخت، سبزبخت و خوش اقبال و بد اقبال، ادبیات ما را آکنده کرده است. بخت، چون برگشت، پالوده، دندان بشکند.
برد وباخت در قمار بازی و بلیت های بخت آزمایی از یک طرف، و مسابقات ورزشی و جایزه های کلان و غیر کلانی که بانک ها می دهند، از طرف دیگر، عواملی هستند که باور به شانس را ترویج و تقویت کرده اند. حتی برای کودکان ما چیزهایی ساختند به نام «شانسی»، تا از آغاز کودکی، این خرافه را به کامشان بریزند.
در جهان بینی توحیدی، جهان با اراده حکیمانه خداوند اداره می شود و همه رخدادها بر اساس تقدیر الهی شکل می گیرد. بی تردید، هر رخدادی حکمتی دارد. هیچ چیز، پدیده تصادف نیست و هیچ حادثه ای بدون تقدیر حکمت آمیز خداوند به وقوع نمی پیوندد.
حضرت علی(ع) می فرماید:
کارها چنان رام تقدیر است که گاه، مرگ در تدبیر است.

در بینش شانس گرایان، توان ارزیابی و سنجش عوامل واقعی شکست ها و پیروزی ها از انسان گرفته می شود و شخص شانس گرا به جای شناختن عوامل واقعی شکست ها و پیروزی ها، به یک عامل موهوم و ناشناخته گرایش پیدا می کند و زندگی را از قلمرو حرکت و سنجش عاقلانه و عالمانه دور می سازد.باور به شانس، یک توجیه جاهلانه برای گریز از قانونمندی های هستی است؛ یک دلیل تراشی غیرعلمی، غیر دینی و غیرفلسفی برای شکست ها و رخدادهای زندگی است؛ یک بهانه برای به حساب نیاوردن تنبلی ها، ناهنجاری ها، تباهکاری ها از یک سو و از سوی دیگر، نادیده انگاشتن تقدیرات الهی است.
شکست ها هرگاه درست سنجیده و انگیزه یابی شوند، پل پیروزی می گردند و پیروزی ها، اگر صحیح ریشه یابی گردند، گسترش و استمرار می یابند و هر دو، درس آموز می شوند؛ لیکن اگر شکست ها و پیروزی ها به شانس منسوب گردند، با این فرافکنی، نقش عوامل واقعی انکار می شود.
در بینش شانس گرا یک حالت منفی بافی و یک پندار خرافی جبرپذیر و تغییرناپذیر نسبت به سرنوشت شکل می گیرد و برخی بر این باور پا می فشارند که بخت ما از روز نخست، بد بوده است و دگرگون نمی شود.
به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد
گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه
باید به آنان گفت: برای کامیابی باید به کار، ابتکار، پشتکار، تدبیر و تقدیر اندیشید

قرآن کریم می فرماید:
وَ أَنْ لَیسَ لِلإنسانِ إلّا ما سَعی .
و این که برای انسان، بهره ای جز تلاش او نیست.

حضرت علی(ع) فرمود:
لا یَعدَمُ الصَبُورُ الظَفَرَ و إن طالَ بِهِ الزَّمانُ
صبر پیشه، پیروزی را از دست نمی دهد؛ گرچه زمان بر او بگذرد.

امام سجاد (ع) میفرماید:

اگر با کسی برخورد کردی که سنش از تو بیشتر بود بگو چون سنش از من بیشتر است بیشتر از من عبادت کرده پس ایمانش هم از من بیشتر است،
و اگر با کسی برخورد کردی که سنش از تو کمتر بود بگو چون سنش از من کمتر است پس گناهش هم از من کمتر است ،
و اگر با کسی برخورد کردی که هم سن و سال تو بود بگو من به گناه خود یقین دارم و ، به گناه او شک ،
پس در هر حالت ممکن است که او در نزد خداوند ازمن عزیزتر باشد.

احتجاج، شیخ طبرسی، ج2، ص52، نشر مرتضی.

وقتی پفک و شیرینی و لباسهای رنگارنگ و هوس های بچه هایمان تمام زندگی ما شود

علی صفایی

فرزندمان را عمرسعدی تربیت نکنیم

اگر دائم اصرار داشتيم که نمره دروس فرزندانمان بيست باشد و به قبولي او در دانشگاه فکر کرديم و آن‌ کارها را عمده نموديم، بايد منتظر باشيم که فرزندنمان در حادثه‌هاي آينده در لشکر عمرسعد قرار گيرد، عمرسعد فرزند سعدبن‌ابي‌وقاص يکي از سرداران بزرگ اسلام بود، ولي تلاش نکرد روحيه محبت به علي را در خانه خود حاکم کند، هر چند دلِ خوشي از معاويه هم نداشت.اين فكري كه فقط فرزندانمان را براي زندگي دنيايي تجهيز كنيم همان فکري است که سقيفه را پايه‌گذاري کرد. فكري که در سقيفه مطرح شد اين نبود كه اسلام در ميان نباشد، معتقد بود اسلام وسيله‌ي خوبي است براي به‌دست‌آوردن دنيا، در عين اين‌که گوشه‌ي چشمي هم به آخرت داشت، ولي فکري که در غدير مطرح شد، فکر ديگري بود. خداوند در غدير انساني معصوم را در منظر جامعه قرار داد و مردم را به او خواند. بنيانگذاران سقيفه هم دائم مي‌گفتند اسلام، امّا چه اسلامي؟ اسلام براي دنيا. آن‌ها كه بي‌دين نبودند، ولي اسلامشان اسلامي نبود که به ارزش‌هاي اصيل اسلامي وقعي بگذارند و در بستر چنين اسلامي يزيد توانست ظهور کند و حسين شهيد شود.هنر ما آن است که در متن سقيفه، فاجعه کربلا را ببينيم تا در دل برنامه‌هاي دولت‌ها غدير را پاس داريم که به سقيفه نزديک نشوند.دوستان دانشجو بعضاً مي‌فرمايند ما فلان رشته‌ي دانشگاهي را انتخاب کرديم که خدمت کنيم، ولي بايد از خود بپرسند خدمت به مردم براي ايجاد بستري معنوي يا خدمت به مردم براي بهره‌مندي بيشتر از دنيا. به عبارت ديگر خدمت ما بايد به دنياي مردم باشد يا به قيامت مردم؟

منبع:کتاب راز شادی امام حسین(ع) در قتلگاه
اصغر طاهرزاده

خاطرات مرحوم کافی از پیاده‌روی اربعین

خداوند لطف کرده قریب 30 سفر از نجف پیاده به کربلا آمده‌ام. سالی 5 مرتبه می‌آمدیم، الان هم آقایان می‌آیند؛ علما، مراجع، طلبه‌ها، فضلا و مدرسین.

آقا سیدالشهدا(ع) سالی 5 زیارت مخصوص دارند؛ اول رجب، نیمه رجب، نیمه شعبان، عرفه و اربعین. ده تا ده تا، بیست تا بیست تا با هم جمع می‌شدند و مقداری نان خشک کرده و کمی هم ماست و نعناع با هم مخلوط کرده به همراه یک کاسه و نمک با خودشان برمی‌دارند. قبا و عبایشان را هم تا کرده و داخل کوله‌پشتی قرار می‌دهند، نعلین‌هایشان را هم می گذارند درون کوله‌پشتی.

اندکی که از شب می‌گذرد، از مدرسه‌ها و خانه‌ها بیرون می‌آیند به حرم آقا امیرالمؤمنین(ع) می‌روند، سلامی به حضرت می‌دهند و می‌گویند علی(ع)! ما داریم می‌رویم کربلا، امری ندارید؟ داریم می‌رویم کنار قبر ابی عبدالله‌الحسین(ع).

ادامه »