مدرسه علمیه صدیقه طاهره انبار الوم

پیوند دو فرهنگ «عاشورا» و «انتظار»، از دلایل و شواهد متعددی برخوردار است. در اینجا به برخی از این پیوندها اشاره می‌نماییم:

مهدی(عج) خونخواه حسین(ع)

در روایات متعددی، وارد شده است:«القائم منّا اذا طلب بثار الحسین». امام باقر(ع) در مورد آیه‌ی ۳۳ سوره اسرا، می‌فرماید: «مقصود از «من قتل مظلوماً» حسین بن علی است که مظلوم کشته شد و ما اولیای او هستیم و قائم ما چون قیام کند، در طلب انتقام خون حسین(ع) بر می‌آید… مقتول حسین(ع) و ولیّ او قائم(عج) است».

یاری حسین(ع)، یاری مهدی(عج)

حضرت سکینه(س) نقل می‌کند: امام حسین(ع) شبی در کربلا، خطاب به یاران خود فرمود: «…. همانا جدم رسول خدا(ص) فرمود: فرزند من حسین در زمین کربلا، غریب و تنها، عطشان و بی کس کشته می‌شود. کسی که او را یاری کند، مرا و فرزندش مهدی را یاری کرده است و هر کس به زبان خود، ما را یاری کند، فردای قیامت در حزب ما خواهد بود.»

رجعت حسین(ع) در دولت مهدی(عج)

امام باقر می‌فرماید: «بشارت باد شما را به بهشت، به خدا قسم، بعد از آنچه بر ما جاری شود، مکث خواهیم کرد، آنقدر که خدای تعالی خواسته باشد، پس بیرون می‌آورد ما و شما را در آن هنگامی که قائم ما ظاهر شود. پس انتقام خواهد کشید از ظالمان و ما و شما ایشان را در زنجیرها و غل‌ها و گرفتار به انواع عذاب و نکال مشاهده خواهیم کرد…»

امام حسین(ع) در روز عاشورا، دوباره از «رجعت» خود سخن گفته، می‌فرماید: «من اولین کسی خواهم بود که زمین شکافته می شود و رجعت می‌کنم».

مصیبت حسین(ع) و تعجیل در فرج

صاحب مکیال المکارم می‌گوید: یکی از دوستان صالحم مولایمان حجت(ع) را در خواب دیدار کرده بود و حضرتش سخنی فرموده بود که مضمونش این است:«همانا برای هر شیعه‌ای که مصیبت جد شهیدم را یاد کند و سپس برای تعجیل فرج و تایید(امر من) دعا کند، من (نیز) برای او دعا خواهم کرد».

بیعت نکردن با طاغوت

امام حسین(ع) می‌فرماید: «نه به خدا قسم دستم را از روی خواری و ذلت به شما ندهم و مانند بردگان فرار نمی‌کنم».

مهدی(عج) نیز بیعت هیچ طاغوتی را به گردن ندارد: « هر کدام از ما (اهل بیت(ع)) در زمان خود بیعت حاکمان و طاغوت‌های زمان را (از روی تقیه) به عهده داریم، مگر قائم… تا هنگامی که قیام می‌کند برگردنش بیعت حاکمی نباشد. او نهمین فرزند برادرم حسین است».

منبع: کتاب نینوا و انتظارف تاملی نو، عاشورا و انتظار، مسعود پورسیدآقایی

ادامه »

معرفی زنان حاضر در کربلا

زنان کربلا
بى‏ترديد يكى از گروه‏هاى نقش‏آفرين در نهضت عاشورا، زنان بودند. اگر اسلام با قيام امام حسين عليه‏السلام زنده است، سهم بزرگى از آن مربوط به زنانى است كه تاريخ، مانند آن را كمتر ديده است.زنان در كربلا نشان دادند كه تكليف اجتماعى، خاص مردان نيست، بلكه آنان نيز برابر وظيفه شرعى خود بايد به جريان‏هاى اجتماعى توجه كنند و آنجا كه مسئله حمايت از دين و اقامه حق، به ميان مى‏آيد تنها با قيام آنان ميسر مى‏شود، در صحنه حضور يابند.

در اين بخش برآنيم تا با معرفى زنان هاشمى و غيرهاشمى در كربلا، علت حضور و نقش ‏آفرينى آنان را در كربلا بيان كنيم. سپس به معرفى شخصيت والاى حضرت زينب كبرا عليهاالسلام مى‏پردازيم. پس از بيان اصول مدرسه زينبى، شاخص‏هاى خبررسانى آن حضرت را پس از واقعه كربلا بررسى مى‏كنيم و ويژگى‏هاى زن عاشورايى و درس‏هايى را كه زن امروز از زن كربلايى مى‏آموزد، مى‏آوريم.

معرفى زنان حاضر در كربلا
الف) زنان هاشمى

1. زينب كبری عليهاالسلام : زينب كبرا عليهاالسلام ، خواهر امام حسين عليه‏السلام به حكم تكليف الهى و اطاعت از فرمان امام و نيز عشق به برادر، با فرزندان خود همراه امام به كربلا آمد. او در روز عاشورا، ناظر شهادت فرزند، برادران و ديگر بستگان خويش بود و پس از آن با اسارت خاندان رسول‏خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ، سرپرستى كاروان اسيران اهل‏بيت را برعهده گرفت. در كوفه و شام و در مجلس ابن زياد و يزيد، با سخنانش، فساد بنى اميه و جنايت‏هايشان را برملا و نام عاشورا و قيام كربلا را براى هميشه در اذهان مردم تثبيت كرد.
2. ام كلثوم: بر اساس داده‏هاى تاريخى، يكى ديگر از دختران امام على عليه‏السلام ، به نام «ام كلثوم»، در كربلا حضور داشته است. ايشان در رساندن پيام امام حسين عليه‏السلام و به ثمر نشاندن خون شهيدان كربلا نقش مهمى ايفا كرد و در كوفه خطبه خواند.
3. فاطمه، دختر امام حسين عليه‏السلام
مادرش، ام‏اسحاق، دختر طلحه بن عبيداللّه‏ بود. فاطمه با حسن مثنّى، فرزند امام حسن‏مجتبى عليه‏السلام ازدواج كرد. حسن در واقعه كربلا مجروح شد. فاطمه هم‏گام با عمه‏اش، زينب عليهاالسلام و ديگر بانوان اهل‏بيت عليهم‏السلام در رساندن پيام امام و افشاى جنايت‏هاى بنى اميه حضور فعال داشت و در كوفه، پس از عمه‏اش زينب عليهاالسلام سخنرانى كرد.
4. سكينه، دختر امام حسين عليه‏السلام
مادرش، رباب، دختر امرؤ القيس است. نامش را امينه، اميمه و آمنه ذكر كرده‏اند و سكينه لقب او است. سكينه در كربلا حضور داشت و در آن زمان از زنان رشيد اهل‏بيت عليهم‏السلام به شمار مى‏رفت. وى از نظر جمال، كرامت، ادب و سخاوت داراى جايگاه والايى بود و به جهت آگاهى‏اش به شعر و ادب، خانه‏اش محل تجمع اديبان و شاعران بود.
5. رباب
او دختر امرؤ القيس است. امرؤ القيس در زمان خليفه دوم به مدينه آمد و مسلمان شد. وى پس از مسلمانى، سه دختر خود را به امام على عليه‏السلام ، امام‏ حسن عليه‏السلام و امام حسين عليه‏السلام تزويج كرد. رباب، مادر سكينه و عبداللّه‏ رضيع است كه در آغوش امام حسين عليه‏السلام به شهادت رسيد. او همراه زينب‏ كبری عليهاالسلام و ديگر بانوان اهل بيت عليهم‏السلام به اسارت برده شد. در مجلس ابن زياد، سر مطهر امام حسين عليه‏السلام را از ميان تشت برداشت و بغل كرد و بوسيد و آهى كشيد.او با سرودن اشعارى درباره واقعه عاشورا راه بسيارى از تحريف‏ها را بست. پس از بازگشت به مدينه، به مدت يك‏سال در غم از دست دادن همسرش به سوگوارى پرداخت و زيرسايه ننشت تا از دنيا رفت.

ادامه »

ضیاءآبادی:زیارت عاشورا تمرین ظلم‌ستیزی است

آیت‌الله ضیاءآبادی می‌فرماید: سال‌ها در مساجد و منازل، زیارت عاشورا می‌خواندیم و جباران نیز با آسودگی خاطر بر ما حکومت می‌کردند، در حالی که زیارت عاشورا برای پرورش روح منتقد است، نه وسیله‌ای برای ثواب‌بردن و با بی‌تفاوتی از کنار حکومت‌های طاغوتی گذشتن!

، آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی از اساتید برجسته اخلاق در شهر تهران است. در ادامه پای سخنان این مفسر قرآن کریم می‌نشینیم:

ما خواندن زیارت عاشورا را هدف می‌دانیم و با خواندن آن مخصوصاً اگر با صد لعن و صد سلام و در یک اربعین باشد، خود را عامل به وظیفه مطلوب از آن زیارت به حساب می‌آوریم در صورتی که زیارت عاشورا وسیله است و می‌خواهد در مقابل ظالمان و جباران انسان‌هایی مبارز و مقاوم بسازد و نه صرفاً افرادی نوحه‌سرا و تسلیم در برابر ستمگران! مگر در آن زیارت نمی‌خوانیم: «فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِی أَکْرَمَنِی بِمَعْرِفَتِکُمْ وَ مَعْرِفَةِ أَوْلِیَائِکُمْ وَ رَزَقَنِی الْبَرَاءَةَ مِنْ أَعْدَائِکُمْ؛ از خدا می‌خواهم که مرا به سبب معرفت شما و معرفت دوستان شما، گرامی داشته و به من برائت و بیزاری جستن از دشمنان شما را روزی فرماید».

ادامه »