مدرسه علمیه صدیقه طاهره انبار الوم

اربعین ارباب – حدیث روز

۱- امام صادق(ع): «هیچ کس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می کند ای کاش امام حسین(ع) را زیارت کرده بودم، آن هنگامی که می بیند که با زوار امام حسین(ع) چه می کنند و چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می شوند» (وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۴۲۴)

۲- عبدالله بن سنان می‌گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: فدایت شوم پدرت درباره انفاق در راه حج می‌فرمودند به هر درهمی که در این راه خرج کنی برای او هزار درهم حساب می‌شود. کسی که در مسیر زیارت امام حسین(ع) انفاق می‌کند برای او چیست؟ حضرت فرمودند: «به هر درهمی که در این مسیر صرف می‌کند، هزار هزار هزار (تا ده مرتبه هزار را تکرار کردند) برای او حساب می‌شود و علاوه بر این، رضایت و خشنودی خداوند و دعای خیر پیامبر اکرم(ص) و حضرت علی(ع) و ائمه معصومین(ع) برای اوست» (مکیال المکارم، ج۲، ص۴۱۴)

۳- امام رضا(ع): «هر کس اباعبدلله(ع) را کنار شط فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است» (تهذیب‏ الأحکام، ج۶، ص۴۶)

4-امام صادق(ع): «اگر زائر امام حسین(ع) می دانست به واسطه این زیارت که چقدر شادی و سرور بر رسول خدا(ص) و بر امیرالمؤمنین(ع) و بر حضرت فاطمه(س) و به شهدا از ما اهل بیت وارد می‌آید و اگر می دانست آنچه از دعای ایشان به واسطه زیارتش، هنگامی که برمی گردد و آنچه را که از ثواب در همین دنیا و در آخرت خواهد داشت و آنچه را که برای او پیش خداوند ذخیره شده است، هر آینه دوست می داشت که آنجا (کربلا) خانه اش می بود و همانا زائر امام حسین(ع) از این مسافرتش برمی‌گردد و گامش برروی چیزی نمی آید مگر اینکه برای او دعا می کند و هنگامی که خورشید بر او می تابد، گناهانش را از بین می برد، همانطور که آتش هیزم را از می سوزاند، خورشید چیزی از گناهان او باقی نمی‌گذارند، پس برمی گردد در حالی که هیچ گناهی بر او نیست و برای او درجاتی رفیع خواهد شد که کسی که در خون خود، در راه خدا غوطه ور است بدان نمی رسد و فرشته ای بجای او موکل خواهد شد و برای او استغفار می کند، تا اینکه دوباره به زیارت برگردد، یا اینکه ۳ سال بگذرد یا تا وقتی که بمیرد» (مستدرک الوسائل،ج۱۰، ص۳۴۳)

5-امام رضا(ع): «ای پسر شبیب! اگر بر حسین(ع) گریه کنی تا اینکه اشک هایت بر گونه هایت جاری شود، خداوند هر گناهی را که مرتکب شده ای را چه صغیر باشد چه کبیر، کم یا زیاد می آمرزد آن را برای تو» (بحارالأنوار، ج ۴۴، ص۲۸۶)